Κατά την ιδίαν πεδινήν οδόν μίαν ώραν προβαίνοντες (απὸ το Βόλο), ερχόμεθα εις τα Λεχώνια. Αυτά κείνται επί μιας με χωράφια, αμπέλους, κήπους νεραντζίων, κίτρων και άλλων διαφόρων οπωρίμων δέντρων φυτευμένης πεδιάδος...

(Νεωτάτη της Θεσσαλίας Χωρογραφία-Ιωάννης Αναστασίου Λεονάρδος, 1836)

Π Ρ Ο Σ Ο Χ Η ! Μπορείτε να αντιγράφετε κείμενα κ.ά. από το ιστολόγιο. Αυτό, ΔΕΝ αποκλείει αναφορά στην ΠΗΓΗ. - Φωτογραφίες άλλων να μην ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝΤΑΙ - Ιδιωτικά αρχεία να ΜΗΝ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝΤΑΙ.

Δευτέρα 19 Μαρτίου 2012

Η Επανάσταση στο Πήλιο (6) 1822

Συνέχεια  από: Η Επανάσταση στο Πήλιο (5)

1822 -Β΄ έτος
Μετά το άδοξο σχεδόν τέλος το καλοκαίρι του πρώτου επαναστατικού έτους στο Πήλιο, ο αγώνας δεν είχε σταματήσει τελείως. Τα χωριά Αργαλαστή, Λαύκος και Τρίκερι δεν προσκυνάνε κι ετοιμάζονται για νέες μάχες.
Αναστάσιος Καρατάσος
(
Δοβρά Βερμίου 1764 - Ναύπακτος 1830) 

Στα μέσα του Απρίλη 1822 ήρθαν στο Πήλιο και στο Τρίκερι οι Μακεδόνες καπεταναίοι
 Αναστάσιος Καρατάσος ή Τσεκούρας ή Παππούς, Αγγελής Γάτσος,  Κωνσταντίνος Δουμπιώτης, Κωνσταντίνος Μπίνος, Διαμαντής Νικολάου, Μήτρος Λιακόπουλος κ.ά.  
Αγγελής Γάτσος
(Αλμωπία  1771  - Αταλάντη 1839
Οι πηλιορείτες καπεταναίοι ήταν οι νεοχωρίτες Χρήστος Κατσικάς και Νικ. Γίδας, ο αλμυριώτης Γιαν. Βελέτζας, ο Παρίσης Σαμαράς, ο Μήτρος Βασδέκης, ο Μάρας κι ο Κοντονίκος. Όλοι αυτοί με τις διαφορές τους σχημάτισαν το στρατόπεδο στο Λεφόκαστρο. Όμως δεν έκαναν καμιά ουσιώδη κίνηση, γιατί  ούτε προμήθειες είχαν ούτε και πολεμοφόδια. Ακόμα οι κάτοικοι των χωριών, όσοι δεν πήγαν πρόσφυγες στα νησιά, ήταν φοβισμένοι και δεν μπορούσαν να ξεπεράσουν τις δυσκολίες της προηγούμενης χρονιάς.
Έτσι πέρασε το 1822 στο Πήλιο, με μικρές προετοιμασίες και με πολλή δυσκολία.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου