Κατά την ιδίαν πεδινήν οδόν μίαν ώραν προβαίνοντες (απὸ το Βόλο), ερχόμεθα εις τα Λεχώνια. Αυτά κείνται επί μιας με χωράφια, αμπέλους, κήπους νεραντζίων, κίτρων και άλλων διαφόρων οπωρίμων δέντρων φυτευμένης πεδιάδος...

(Νεωτάτη της Θεσσαλίας Χωρογραφία-Ιωάννης Αναστασίου Λεονάρδος, 1836)

Π Ρ Ο Σ Ο Χ Η ! Μπορείτε να αντιγράφετε κείμενα κ.ά. από το ιστολόγιο. Αυτό, ΔΕΝ αποκλείει αναφορά στην ΠΗΓΗ. - Φωτογραφίες άλλων να μην ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝΤΑΙ - Ιδιωτικά αρχεία να ΜΗΝ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝΤΑΙ.

Σάββατο 8 Ιουνίου 2013

Ο μύλος Κοκουσλή

Ο Λεχωνίτης Νώντας Τσακνάκης, έγραψε τα παρακάτω, προσθέτοντας άγνωστες πληροφορίες:
(Τον ευχαριστώ ιδιαίτερα!)  
[…] βλέπω ότι ασχολείσαι με τους Κοκοσλήδες […] Θέλω με την ευκαιρία αυτή να προσθέσω μια λεπτομέρεια, η οποία είναι άγνωστη και αφορά τον μύλο του Κοκοσλή:
Τον μύλο λοιπόν, τον κατασκεύασε ο (άλλος) προπάππους μου ο Γιάννης ο Γερωνυμάκης γέννημα θρέμμα Σφακιανός (Ασφένδου Σφακίων) με καταγωγή από πολύ παλιά οικογένεια της περιοχής με συνεχή συμμετοχή στους αγώνες των Σφακιανών για λευτεριά στην Κρήτη. Ο παππούς (πατέρας της γιαγιάς μου Βασιλικής Γερωνυμάκη- από τη μεριά του πατέρα μου) ήταν φυσικά Βενιζελικός και γι αυτό αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την πατρίδα του στις αρχές του προηγούμενου αιώνα λόγω των διωγμών των οπαδών του μεγάλου μας Λευτέρη.
Ήξερε να φτιάχνει μύλους και έτσι εγκαταστάθηκε με τις τρεις κόρες του (Ειρήνη, Ευφροσύνη και Βασιλική) στα Λεχώνια και έφτιαξε το μύλο του Κοκοσλή. Ζούσαν σε παράσπιτο του Πύργου. Δυστυχώς, δεν έχω καταλάβει για ποια χρονιά μιλάμε.
Μετά από αυτό το έργο εγκαταστάθηκε στον Άνω Βόλο, ασχολούμενος με την ίδια εργασία. Στις εκλογές του 1920, με την ήττα του Βενιζέλου αντιμετώπισε τη χλεύη των ντόπιων πολιτικών αντιπάλων του με έντονο τρόπο.
Πέθανε από πνευμονία, κατά  την απέλπιδα προσπάθειά του να σώσει την κατασκευή ενός μύλου που είχε αναλάβει στα Τρίκαλα. Ξέρω ότι έπεσε στο φουσκωμένο ποτάμι για να σώσει το μηχανισμό του μύλου και έτσι κρύωσε και κατέληξε. 
Σου στέλνω και ένα τραγούδι σφακιανό, που μιλά (1774) για ένα πρόγονο μας:
Μά κλαίουσι κ’ οι Σφακιανοί καμπόσους αντρειωμένους,
λειοντάρια ‘ς τήν παλληκαργιά, ‘ς τόν πόλεμ’ αξιωμένους.
κλαίσι τό Μπουζο-Θόδωρο, ‘που ‘χέ μεγάλο νάμι,
καί τό’ Φλέ-φλέ τό Σταβιανό, καί τόν Πατερογιάννη.
τόν Κανακό-Γερώνυμο, απού ‘τόν αντρειωμένος,
κ’ ήτο καί νειός μονοχογυιός, περίσσεια χαϊδεμένος.
 
Σημείωση:
1. Ο μύλος Κοκοσλή, σύμφωνα με την παραπάνω (για άλλο θέμα) δημοσίευση , υπήρχε στα 1902. Άρα ο Γιάννης Γερωνυμάκης ήρθε στα Λεχώνια νωρίτερα. Αν έφυγε από την Κρήτη μετά την Επανάσταση του 1897, που έγινε αυτόνομο το νησί υποτελές στην Πύλη με ύπατο αρμοστή τον πρίγκηπα Γεώργιο, γιο του βασιλιά Γεωργίου Α’ και μετά τα επαναστατικά γεγονότα -για Ένωση με την Ελλάδα- στο Θέρισσο και την κατάθεση των όπλων από τους Κρητικούς στις 19 Οκτωβρίου 1897, πρέπει να ήρθε ’δώ αμέσως μετά.
2. Η Βασιλική Γερωνυμάκη ήρθε στα Λεχώνια νεογέννητη στα 1897, σύμφωνα με την πληροφορία του εγγονού της.
Το κτήριο του μύλου και μετέπειτα εργοστασίου του ΣΠΟΛΚ
και Δημόπουλου,  σήμερα.

2 σχόλια: