Κατά την ιδίαν πεδινήν οδόν μίαν ώραν προβαίνοντες (απὸ το Βόλο), ερχόμεθα εις τα Λεχώνια. Αυτά κείνται επί μιας με χωράφια, αμπέλους, κήπους νεραντζίων, κίτρων και άλλων διαφόρων οπωρίμων δέντρων φυτευμένης πεδιάδος...

(Νεωτάτη της Θεσσαλίας Χωρογραφία-Ιωάννης Αναστασίου Λεονάρδος, 1836)

Π Ρ Ο Σ Ο Χ Η ! Μπορείτε να αντιγράφετε κείμενα κ.ά. από το ιστολόγιο. Αυτό, ΔΕΝ αποκλείει αναφορά στην ΠΗΓΗ. - Φωτογραφίες άλλων να μην ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝΤΑΙ - Ιδιωτικά αρχεία να ΜΗΝ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝΤΑΙ.

Παρασκευή 17 Ιανουαρίου 2014

Άγιος Αντώνιος

Στ’ Άνω Λεχώνια, κάτω από τη δημοσιά κι ανατολικά του πύργου Ολύμπιου, βρίσκεται ένα απλό μικρό εκκλησιδάκι, σαν μεγάλο προσκυνητάρι,  του Αγίου Αντωνίου.  Το καντήλι είναι αναμμένο συνεχώς κι αστράφτει από καθαριότητα!
«Καὶ ὁ εὐσεβὴς προσκυνητὴς θὰ εὕρισκε μεγάλην γλύκαν καὶ παρηγορίαν ἀπὸ τὲς
πίκρες τοῦ κόσμου, εἰς τὸ νὰ θεωρῇ μόνον τὴν πενιχρὰν κανδήλαν καίουσαν ἐμπρὸς
εἰς τὴν ὡραίαν εἰκόνα»(Παπαδιαμάντης)
Αυτό βρίσκεται σ’ ένα κομμάτι γης, των αρχικών Ελλήνων ιδιοκτητών Αποστολάκη και Νικολάκη Χριστοδούλου (Αποστολάκης Κ’στόδουλος: αγοραστής των κτημάτων του Τούρκων Καραπιπέρηδων) * σύμφωνα με τα συμβόλαια κτήσης.
Το συμβόλαιο αναφέρει πως το μικρό αυτό κομμάτι γης, ανάμεσα στα άλλα οικοδομήσιμα, θα είναι «χώρος κοινής λατρείας». Στο σημείο αυτό σύμφωνα με τις παλιές περιγραφές υπήρχε νεκροταφείο. Το πιθανότερο είναι, να ήταν μουσουλμανικό, αφού η ιδιόκτητη τότε εκκλησία των Αγίων Αναργύρων**, βρισκόταν ψηλά στο λόφο.
Χτίστηκε από τον  Νικόλαο Πολύζο στα 1956. Αυτός, αγόρασε μαζί μ’ άλλους, μετά το σεισμό του 1955, μικρότερα οικόπεδα απ’ το μεγαλύτερο του Χριστόδουλου και χτίσανε τα σπίτια τους.
Εκεί, ακριβώς σ΄ έναν ανωβολιό(=σωρός από πέτρες ), βρέθηκε αυτή η απλή εικόνα του Αγίου Αντωνίου. Κι όπως σ’ όλη την Ελλάδα χτιζότανε ναοί και ναΐδρια στους τόπους εύρεσης των εικόνων, έτσι κι εδώ έγινε το ίδιο, στην ίδια θέση του ανωβολιού.
Ο Πολύζος, αρχίζοντας την προετοιμασία για το χτίσιμο του σπιτιού του, που βρίσκεται ακριβώς δίπλα, είδε στον ύπνο του ένα όνειρο. Παρουσιάστηκε ο Άγιος  και του είπε:
«Έχω κι εγώ δικαίωμα, εδώ στο χώρο! Κι απ’ αυτό το αγκωνάρι έχω μερτικό!»
Έτσι χτίστηκε και το εκκλησιδάκι αυτό, για να θυμίζει στους Λεχωνίτες απ’ τη μια μεριά τον Άγιο Αντώνιο κι απ’ την άλλη τη βαθιά πίστη των ανθρώπων.
Ο Άγιος Αντώνης στις 17 του Γενάρη κάθε χρόνο, γιορτάζει. 
Την παραμονή γινόταν εκεί αρτοκλασία κι εσπερινός, αλλά τα τελευταία χρόνια αυτό έπαψε. Ωστόσο:
 «Εἶναι μικρό, φτωχὸ τὸ κλησιδάκι σου,
μὰ ἡ χάρις σου εἶναι ἄπειρη κι ἀτέλειωτη…» (Παπαδιαμάντης)


*Βαγγ. Σκουβαράς ,Πηλιορείτικα Β΄-Λεχωνίτικα
** Ημερολόγιον Η ΦΗΜΗ, Ζωσιμά Εσφιγμενίτη, 1887
Επίσης για τον Άγιο Αντώνη (ΕΔΩ) στο ΦΙΡΙΚΙ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου