Η Επανάσταση του 1878 στο Πήλιο (2)

[συνέχεια από το Η Επανάσταση του 1878 στο Πήλιο (1)]

Ο Ζήσιμος Μπασδέκης, μοίραρχος της Χωροφυλακής (!), απόγονος της γνωστής πηλιορείτικης οικογένειας πολεμιστών, διορίστηκε αρχηγός της νέας εξέγερσης. 

Μπασδέκης Ζήσιμος

Έτσι, ερχόμενος απ’ την Αθήνα με 200 πολεμιστές, βγήκε  στο Προμύρι στις 20 Ιανουαρίου 1878. 

Το σώμα αυτό είχε αρκετούς καλούς πολεμιστές, αλλά και νέους φλογερούς πατριώτες.  Αυτό, διέσχισε όλο το Πήλιο ως τη Μακρινίτσα κι οι Πηλιορείτες έγιναν ένθερμοι οπαδοί του επαναστατικού κινήματος. 

Το ακολούθησαν αρκετοί  και κατατάχτηκαν εθελοντές, παρόλο που ήταν καταχείμωνο και κακοκαιρία. Ερχόμενος στη  Μακρινίτσα, τον υποδέχτηκε ο λαός και γύρω του συγκεντρώθηκαν εθελοντές και  φοιτητές. Αυτός ενώθηκε με τον Βούλγαρη και έφτιαξαν την προσωρινή κυβέρνηση, με πολλές γκρίνιες και κόντρες μεταξύ των ανατολικών και δυτικών χωριών. 
Ο Ν. Αξελός για παράδειγμα, δεν έμενε στη Μακρινίτσα παρά στην Πορταριά χολωμένος και αδρανής γιατί δεν πήρε αξίωμα!  

Ιερώνυμος Κασσαβέτης

Οι κάτοικοι έστειλαν 60 αντιπροσώπους και στον Άγ. Λαυρέντη εξέλεξαν προσωρινή κυβέρνηση.

Ο Κωνσταντίνος Γαρέφης, 
διορισμένος υπαρχηγός από τον εξάδελφό του Ζ. Μπασδέκη

Τις επόμενες μέρες έφτασαν οι 800 περίπου επαναστάτες στη Μακρινίτσα κι ο αρχηγός Μπασδέκης παρακίνησε το πλήθος σε βοήθεια κι εξέγερση. Οι Μακριντζιώτες ανταποκρίθηκαν κι η Μακρινίτσα έγινε η έδρα του Αρχηγείου. Εκτός του αρχηγού και υπαρχηγού, ήταν κι οι σωματάρχες: 

 

Γιάννης Γίδας 

Ο Κορδάτος που στηρίχτηκε στα βιβλία-απομνημονεύματα των αγωνιστών, αλλά και σ' άλλες μαρτυρίες γράφει στην "Ιστορία της επαρχίας Βόλου-Αγιάς":

Πολεμικές προετοιμασίες αρκετές δεν έγιναν στην περιοχή, παρόλο που οι επαναστάτες ξέρανε πως οι Τούρκοι, δεν θα έμεναν με σταυρωμένα χέρια!

Υπήρχε όμως καλή διοικητική και οικονομική διαχείριση, με αποτέλεσμα οι Πηλιορείτες να πληρώσουν κάποιο φόρο για τις πολεμικές ανάγκες εκτός απ’ τους  Μακριντζιώτες, επειδή αυτοί ταλαιπωρούνταν απ’ την εκεί στρατοπέδευση των ανταρτών.

Χαρακτηριστικό ήταν η αμεριμνησία των επαναστατών, καθώς και ο κατακερματισμός των δυνάμεων στη Βουλγαρινή Αγιάς κι αλλού.

Οι Τούρκοι τώρα με ανησυχία και αγωνία βλέπανε τις σημαίες της «ελεύθερης Μακρινίτσας» και σχεδίαζαν αντεπίθεση. Την Κυριακή 5 Φλεβάρη, τουρκικό στρατιωτικό σώμα, γυμνάστηκε στην Μπουρμπουλήθρα και μετά έμεινε στο στρατόπεδο σ’ επιφυλακή. Ο Ισκεντέρ πασάς κατά τις 7 το βράδυ με 4000 πεζικό, 1 ίλη ιππέων και 2 ορεινά τηλεβόλα,  πήγε στο Κλήμα και στρατοπέδευσε. 
Τη νύχτα προχώρησε προς την περιοχή Τύμπανο κι άρχισε να οχυρώνεται. Το πρωί άρχισε την ανάβαση στον Σαρακηνό.

Τότε για καλή τύχη των επαναστατών, τους είδε χαράματα ακόμα ο μακριντζιώτης Αγγελής Αγγελούκος που πήγε να κόψει ξύλα σε χωράφι του στο Κλήμα. Έτρεξε στο χωριό κι ειδοποίησε τους επαναστάτες.  Ευτυχώς, γιατί θα τους έπιαναν …στον ύπνο!