Κατά την ιδίαν πεδινήν οδόν μίαν ώραν προβαίνοντες (απὸ το Βόλο), ερχόμεθα εις τα Λεχώνια. Αυτά κείνται επί μιας με χωράφια, αμπέλους, κήπους νεραντζίων, κίτρων και άλλων διαφόρων οπωρίμων δέντρων φυτευμένης πεδιάδος...

(Νεωτάτη της Θεσσαλίας Χωρογραφία-Ιωάννης Αναστασίου Λεονάρδος, 1836)

Π Ρ Ο Σ Ο Χ Η ! Μπορείτε να αντιγράφετε κείμενα κ.ά. από το ιστολόγιο. Αυτό, ΔΕΝ αποκλείει αναφορά στην ΠΗΓΗ. - Φωτογραφίες άλλων να μην ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝΤΑΙ - Ιδιωτικά αρχεία να ΜΗΝ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝΤΑΙ.

Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου 2016

«Περίπτωσις Καραμπασίου»

Καραμπάσι- Άγ. Βλάσιος Πηλίου
(Αρχείο Νικ. Μαστρογιάννη)
Είναι γνωστό πως για να γίνει κάποιος γάμος χωρίς «κωλύματα» στους Ορθόδοξους παλιότερα, έπρεπε οι μελλόνυμφοι να μην έχουν συγγένεια εξ αίματος (ανιόντες-κατιόντες) σε ευθεία ή πλάγια γραμμή μέχρι ζ΄ βαθμού, συγγένεια εξ αγχιστείας-υιοθεσίας-πνευματικής  μέχρι και γ΄ βαθμού. Ειδικά για τα βαφτιστήρια μεταξύ τους ή τα δεύτερα εξαδέλφια, αυτό είναι σήμερα εκτός πραγματικότητας. Ισχύει όμως για τους στενούς συγγενείς –ως και δ΄ βαθμού- για λόγους υγιεινής και νομικούς.
Στα βυζαντινά χρόνια που θεσπίστηκαν αυτά, οι νονοί είχαν στο σπίτι τους μαζί τους και μεγάλωναν μαζί τα βαφτιστήρια τους, οπότε και θεωρούταν εξωπραγματικό και αμαρτωλό να παντρεύονται οι αναδεκτοί μεταξύ τους. Το ίδιο συνέβαινε και με τα εξαδέλφια, καθώς οι οικογένειες τότε ζούσαν όλες μαζί κρατώντας σφιχτούς τους οικογενειακούς δεσμούς.
Στα παλιότερα λοιπόν, χρόνια (που ο πολιτικός γάμος δεν υπήρχε) οι έχοντες «κώλυμα» αλλά και τη δυνατότητα, το απέφευγαν πηγαίνοντας στο εξωτερικό σε άλλες εκκλησίες και παντρεύονταν εκεί.  Όμως και στην Ελλάδα υπήρχαν κάποιες περιπτώσεις εξαιρέσεων… όπως στο Πήλιο!
Κάποτε δύο εξαδέλφια από το Καραμπάσι (Άγιο Βλάση- Πηλίου) παρουσιάστηκαν στον Μητροπολίτη Δημητριάδος στο Βόλο και ζήτησαν άδεια γάμου. Η άδεια δεν μπορούσε να δοθεί γιατί υπήρχε κώλυμα συγγένειας, αφού ήταν κοντινοί συγγενείς. Τα ερωτευμένα  ξαδέλφια κατόρθωσαν να παρακάμψουν το εμπόδιο δίνοντας στο δεσπότη πολλά- πολλά χρήματα. Ο Δεσπότης παρόλο που δεν ήταν φιλοχρήματος, «σώρευε» το χρήμα για τις ανάγκες της Μητρόπολης και για αγαθοεργίες.
Την επόμενη χρονιά ο Δεσπότης βρισκόταν Συνοδικός στην Αθήνα και ο Τοποτηρητής του τον αντικαθιστούσε. Τότε ένα άλλο ζευγάρι παρουσιάστηκε με το ίδιο κώλυμα συγγένειας και ζήτησε άδεια γάμου, προσφέροντας και σ’ αυτόν το ίδιο ποσό για τη διευκόλυνση. Τα μελλόνυμφα ξαδέλφια βιάζονταν κι ο Τοποτηρητής μην μπορώντας να πάρει απόφαση έστειλε στο Συνοδικό Μητροπολίτη το παρακάτω τηλεγράφημα, ζητώντας βοήθεια: «Παρουσιασθέντες ενώπιόν μου ο …… και η …… εζήτησαν άδειαν γάμου. Υπάρχει κώλυμα συγγενείας... Πλην όμως συντρέχη περίπτωσις Καραμπασίου».
Ο Συνοδικός Μητροπολίτης μόλις πήρε το τηλεγράφημα, απάντησε αμέσως καταλαβαίνοντας περί τίνος επρόκειτο:
«Εάν συντρέχη περίπτωσις Καραμπασίου, και μόνον τότε χορηγήσατε άδειαν».
Το ζευγάρι παντρεύτηκε αυθημερόν, αλλά η φράση «Περίπτωσις Καραμπασίου» έμεινε ιστορική και σημαίνει πως κάτι ύποπτο συμβαίνει στην υπόθεση… 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου